Het album Chasing the Thoughts from my Head (ZRP012) is het laatste deel van een drieluik. Het wordt gereleased in het najaar van 2024. De meeste opnames en eindmixen zijn afgerond. In dit overzicht laten we ruwe opnameversies horen.
De titel van het album Chasing the Thoughts from my Head heeft een overdrachtelijke en filosofische betekenis. Het gaat over het achtervolgen van gedachten in ons hoofd, waardoor we niet uit een spiraal kunnen komen. Met de nummers doen we poging om de innerlijke monoloog te veranderen, met eigen gedachten, in woorden en daden. De negatieve gedachten zijn te horen in de nummers Autojump, Claghen vergaen de daghen, Admonition en Remember me when I’m gone away. De positieve gedachten in de nummers Once, Intimates, The tree has entered my hands, And the Days are not full enough.
Once I Lost my Keys is een nummer van Edward Dorn over volharding. Oftewel ik ga door, hoe dan ook. Still around, still around, still around. Scheurende Moog synthesizers laten het ongemak overgaan in een drum versnelling in het laatste couplet met een hard-rock break van docent Brandon Khoo. Doorgaan. Het is een gedeeltelijke gedichtje uit het complete boek, wat helemaal in dichtvorm is geschreven over een gunslinger (revolverheld). De synthesizers, fluiten en koren geven een Wild West gevoel aan de muziek.
De Amerikaanse dichter Dorn was net als Robert Creeley een Black Mountain Poet. Hij is op 70-jarige leeftijd overleden, had een trouwe lezerskring in Groot-Brittannië, ondanks dat hij bijna 25 jaar lang weinig in dit land had gepubliceerd. Hij werd gegroepeerd bij de Black Mountain poets (genoemd naar het progressieve college in North Carolina) maar in tegenstelling tot Charles Olson, Robert Creeley en Robert Duncan (de leidende “black mountaineers”) was hij geen docent aan het college, maar slechts een student. Zijn poëzie onderscheidde zich ook van de hunne doordat het geworteld was in de politiek van de arbeidersklasse en een gevoel van de Wilde Westerse mythe. Een aantal titels geeft een hint van het gebied dat hij bezette: Hands Up! Idaho Out, High West Rendezvous en de beroemdste daarvan, Gunslinger.
The gunslinger is a long form political poem about a demigod cowboy, a saloon madam, and a talking horse named Claude Levi-Strauss, who travel the Southwest in search of Howard Hughes.
Everytime, but not Everything,
Once I lost my keys
and couldn’t get in
Once I lost my knees
and couldnt get down
Once I lost my face
and couldn’t frown
But I’ve never lost my place
and that’s why work it
I’m still around
Intimates is een instrumental die deels microtonaal is gespeeld.
Dit is afwijkend van gelijkzwevende stemming waarbij de verhouding van de frequenties van twee opeenvolgende halve tonen steeds precies dezelfde is, namelijk de twaalfdemachtswortel van twee. In dit nummer worden de twee soorten stemming tegelijk gebruikt.
The tree has entered my hands verbind ons, zoals vaker in Smalts nummers, met de natuur. Ezra Pound (Hailey 1885-Venetië 1972) was een Amerikaanse dichter, criticus, vertaler en uitgever. Hij was in de eerste helft van de twintigste eeuw één van de belangrijkste figuren van de modernistische beweging. Als leider van de beweging van de imagisten van 1912 tot 1914, stelde hij het eerste imagistisch manifest op, met zijn nadruk op directe, sobere taal en precieze beelden in de poëzie, en hij stelde ook de eerste imagistische bloemlezing op. Hij stimuleerde schrijvers als Robert Frost, Ernest Hemingway. Vooral op T.S. Eliot had Pound een diepe invloed, alsook op het werk van de Ierse auteurs William Butler Yeats en James Joyce.
Pound was ook een controversieel figuur die openlijk het antisemitisme en fascisme van Mussolini steunde. In 1933 ontmoette hij Mussolini zelfs persoonlijk. Tussen 1941 en 1943 presenteerde Pound radio-uitzendingen waarin hij het jodendom de Amerikaanse president Roosevelt de Amerikaanse inmenging in de Tweede Wereldoorlog aanviel. Hierdoor won hij ook nooit de Nobelprijs voor literatuur.
Het gedicht The tree has entered my hands zoekt het verband tussen de natuur en de menselijke ervaring door de metafoor van een boom die groeit in het lichaam van een spreker. De vitaliteit en groei van de boom symboliseren de innerlijke groei en verbinding van de spreker met de natuurlijke wereld.
Het nummer Dome & Spire is een ode aan The Residents. De titel is eigenlijk alleen Dome & Spire en we hebben de subtitel Constantinopel toegevoegd. Wat begon als een instrumentaal nummer met een Snakefinger-achtige gitaar, werd als experiment voorzien van live samples van The Residents. Het beroemde nummer Constantinopel is iconisch voor de groep en bijna niet na te spelen. We doen geen enkele poging daartoe, en willen alleen The Residents sfeer oproepen. Het nummer is oorspronkelijk opgenomen in 1977 en verscheen op de Duck Stab! EP. Smalts probeert de groep na te doen, net als The Residents andere artiesten nadoen, zoals Elvis Presley en The Beatles. Smalts heeft The Residents toestemming gevraagd de cover uit te brengen.
Wiki. The Residents gelden als een van de best bewaarde geheimen uit de popgeschiedenis, een groep wiens leden er door de jaren heen in geslaagd zijn hun anonimiteit te behouden door zich tijdens concerten te vermommen, vaak met een grote oogbol die het gehele hoofd verbergt, met daaronder een herenkostuum. De bandnaam ontleenden ze aan een ontvangen envelop geadresseerd “Aan de bewoners”. Tot op de dag van vandaag zijn de identiteiten van The Residents onbekend, ondanks de regelmatige concerten. De doelstelling van de The Residents is: het maken van muziek over muziek. Dit leidt tot zogenoemde “antimuziek”.
Admonition is een tekst van Sylvia Plath. Plath (1932 Boston-1963 London) was een Amerikaanse dichter. Haar faam was haar semiautobiografische roman The Bell Jar waarin haar worsteling met depressies gedetailleerd wordt beschreven. Na haar zelfmoord is ze voor velen een icoon geworden. Postuum werd haar in 1982 de Pulitzerprijs voor poëzie toegekend.
Admonition is een waarschuwing tegen het ontleden van een vogel, het villen van een beest of het uitrukken van een hart om hun innerlijke werking te begrijpen. We moeten oppassen dat we de dingen niet te veel ontleden en analyseren, anders vernietigen we ze.
Chances
Chances, Possibility, Expectation, Coincidence, Venture, Fortune and Destiny.
Min je de krater is van Piet Gerbrandy. Gerbrandy (1958) is een Nederlands dichter, classicus, docent in het middelbaar en universitair onderwijs. Zijn curriculum is indrukwekkend.
1997 – De jaarlijkse Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs een aanmoedigingsprijs voor literatuur, ingesteld door de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde voor Weloverwogen en Onopgemerkt.
2002 – Herman Gorterprijs voor De zwijgende man is niet bitter.
2005 – Frans Kellendonkprijs voor zijn gehele oeuvre.
2014 – Jan Campertprijs voor Vlinderslag.
2020 – Homerusprijs voor Boëthius. Troost in filosofie.
2021 – De J. Greshoffprijs een tweejaarlijkse prijs voor een essay of essaybundel, voor Grondwater.
2024 – De Ida Gerhardt Poëzieprijs voor Niets dan dit, een lijflied voor de ziel.
Min je de krater is een prachtig gedicht vol met tegenstrijdigheden en humoristische zinnen. Kutzwager is een term waarmee mannen kunnen worden aangeduid die ooit met dezelfde vrouw seks hebben gehad. Vaak wordt gedacht dat het woord bedacht zou zijn door Wim T. Schippers in 1984 voor de toentertijd in Amsterdam gevestigde Toneelgroep Centrum het toneelstuk Kutzwagers schreef. Het Woordenboek der Nederlandsche Taal vermeldt echter als eerste vindplaats een artikel uit 1975 in Vrij Nederland waaruit valt af te leiden dat het woord toen al bestond.
Autojump is een instrumentaal nummer dat het verpletterende gevoel verbeeld als liefde op de klippen loopt. Alsof er een tank over je heen rijdt. Het nummer is in 5/4 gespeeld om de geliefden te vertellen welke harmonie ze in de war hebben gebracht.
Come, all ye Poets is van J. H. Leopold. Jan Hendrik Leopold (‘s-Hertogenbosch 1865-Rotterdam 1925 was een Nederlands dichter en classicus die wordt gerekend tot het symbolisme.
Hij wordt door sommigen beschouwd als de belangrijkste Nederlandse dichter sinds Vondel. Na zijn debuut met door Gorter en Mallarmé beïnvloede gedichten, vertoont zijn poëzie vanaf 1900 filosofische verdieping van vooral de Stoa, na 1915 vermengd met oosters-religieuze elementen.
De titel Come all ye poets, staat geheel los van Leopold. Het Smalts koor zingt als inleiding de twee regels hieronder. Dit Amerikaanse gedicht is geplaatst in The Newarker, official journal of the celebration met als bedoeling andere Newarkers en ook the United States te inspireren met eigen gedichten.
And the Days are not full enough is net als Intimates een instrumental die deels microtonaal is gespeeld. Dit is afwijkend van gelijkzwevende stemming waarbij de verhouding van de frequenties van twee opeenvolgende halve tonen steeds precies dezelfde is, namelijk de twaalfdemachtswortel van twee. In dit nummer worden de twee soorten stemming tegelijk gebruikt.
Suddenly her yellow-brown eyes
Suddenly is een gedicht van D. H. Lawrence over een gewonnen liefde.
De compositie Al gamba da elan van Smalts is een eerbetoon en een memoriam aan Rob van Albada. Het nummer wordt op de pagina Plus Studio gebruikt om te vergelijken tussen mixen met- en zonder plugins.
Pieter Mulder studeerde in de tachtiger jaren op de Universiteit van Amsterdam voor muziekwetenschap. In deze jaren was het vergaren van kennis een enorme drijfveer. Om alles te leren deed hij mee aan een practicum gamelan te leren spelen op het Tropenmuseum (het huidige Wereldmuseum) in Amsterdam.
Ernst Heins (1937- 2019) was een actief musicus en vooral bekend als hoofddocent etnomusicologie aan de UvA. Hij gaf les in de basisprincipes van de Javaanse gamelan. Daarna kwam Rob van Albada (1939-2023) in beeld. Hij was een begenadigde persoon die volledig begeesterd was van Java en dus ook van gamelan. Pieter bleef in de leer bij hem en daarnaast gaf hij gamelan instrumenten om thuis te oefenen. Smalts bezit een onder andere een bonang barung. Hieronder zien we de bonang, de kendang, de saron en de saron peking.
Voor Smalts is het bezit en bespelen van gamelan instrumenten van groot belang. Op bijna alle platen zijn ze naast bas, gitaren en drums te horen als bronzen ketels en toetsen.
In claghen vergaen de daghen
Claghen is wederom van Jan Hendrik Leopold, die ook Come, all ye Poets schreef. Het is een innerlijke monoloog om negatieve gedachten te veranderen, met andere gedachten, in woorden en daden.
Remember me when I’m gone away
Een gedicht van Christina Rossetti over een oceaan van afstand tussen twee verloren geliefden.
Christina Rossetti’s “Remember” is a poem about grief, basically a comfort to loved ones left behind.
The Hyperbole
Hyperbole is een instrumentaal nummer van Smalts waar een overdrijving ook refereert aan nummers zoals Autojump, Intimates, en Niet ver van de weg. Een hyperbool is de stijlfiguur van de overdrijving. Een reden om een hyperbool te gebruiken kan zijn om bijvoorbeeld een emotie of een mening extra nadruk te geven. Maar ook een variatie in schrijfstijl en humor kunnen redenen zijn om de hyperbool te gebruiken. Doorgaans wordt een hyperbool niet letterlijk genomen.
The Fahrenheit man
De Nieuw-Zeelandse dichteres Janet Frame schreef een stormachtige tekst over de wisselende temperatuur van Fahrenheit. Alles hierin klinkt als een onomatopee (een woord dat fonetisch het geluid dat het beschrijft nabootst of suggereert) Fame is bekend van haar biografische film, An Angel at my Table.
