You Forgot I Remembered gedichten
De thema’s van het album You Forgot, I Remembered (ZRP010) komen van 3 dichters:
- Emily Dickinson 1830-1886 Amherst, Massachusetts. Zij zoekt naar liefde, dood en het berouw.
- Christina Rossetti 1830-1894 London. Veel van haar werk is religieus van aard en gaat over het afstand doen van aardse liefde. Uit veel gedichten blijk haar preoccupatie met de dood. Ze is ook realist en gebruikt vergelijkingen, zoals sommige songtitels: He and She en A Smile and a Sigh.
- Louis Lehmann 1920-2012 Rotterdam/Amsterdam is surrealist. Lehman is een belangrijke dichter voor Smalts. Pieter Mulder heeft hem een aantal keer thuis ontmoet. Veel gedichten van Lehmann staan op Smalts CD’s.
You Forgot, I Remembered (ZRP010) is het eerste deel van een driluik. Naast gedichten gebruiken we ook eigen teksten over een realistische werkelijkheid. Het weer is een dankbaar onderwerp: Regen, The Sun Could Tell Us Half en The Wind Tapped Like a Tired Man.
Het album bevat 26 nummers, met een simpele verklaring dat een CD dan tot de rand gevuld is. Smalts heeft het album in minder dan een jaar tijdens corona opgenomen. Het was onze manier om de waarde van kunst te benadrukken. Dit werd tot onze ergernis veel te makkelijk vergeten. You Forgot, I Remembered.
De tekst van het openingsnummer I took one Draught of Life is van Emily Dickinson. Het gedicht gaat over haar kijk en visie op haar levensverzekering. Ja, echt, haar levensverzekering. I took one Draught of Life, I tell you what I paid, precisely an existence, The market price, they said.
Because I could not stop for death is een andere beroemde uitspraak van haar, overdrachtelijk als een reis op weg naar de dood, zoals ook in I took one Draught of Life.
Zo is de menselijke gezondheid ook een realistisch onderwerp in het nummer Kwelt mij ‘t Gras, een tekst van Pieter Mulder. Hij vertelt over rillingen en opperhuidpijn. Met synthesizer bleeps en pieptonen wordt dat intense gevoel versterkt.
I hide myself en Fading zijn (lome en stroeve) instrumentale nummers, die gaan over jezelf verstoppen. Het is weer gerelateerd aan de lichamelijke ongemakken van componist Pieter Mulder, die het liefst alleen bleef met de gordijnen dicht.
Remorse is een tekst van Emily Dickinson. Remorse is memory awake, Her parties all astir, A presence of departed acts, At window and at doors. Over berouw en spijt van vervlogen daden, in een muzikaal bezwerende sfeer met een dromerige bas.
I many Times Peace had come is ook van Dickinson. I many times thought peace had come when peace was far away. Wie na een schipbreuk meent dat hij land ziet, maar midden op zee is.
That Image is weer van Dickinson. A charm invests a face. Imperfectly beheld. The Lady dare not lift her veil. For fear it be dispelled. Een gezicht bekoorlijk bekleed, maar bedekt uit vrees dat het verdwijnt.
Regen is een beroemd gedicht van Jan Hanlo. Zoals door criticus Guus Middag samengevat: “De herhaling van klanken en woorden en de korte regels geven de monotone regenval weer“. Smalts doet er met een langzaam strijkorkest een schepje bovenop. De dreigende bas vertelt hoe we ons voelen, bij regen, regen, regen.
Why is geschreven door Walter de la Mare 1873-1956. Dit is de dichter van Some One op het album It’s Good to be on a Well Run Ship.
De drum-groove is van docent Mike Johnston. Het zijn 4 sextuplets (dubbele triplets) die het nummer een schurende swing geven. De groove is hergebruikt in Al Gamba da Elan op het album Chasing the Thoughts Through my Head .
Dat oud en nieuw elkaar vaker kruisen blijkt uit het gebruik van instrumenten en apparatuur in onze studio. In Why en Gamba da Elan wordt een magnetic disk delay uit 1970 gebruikt, net als bij vroeger bij Pink Floys, Led Zeppelin, en tegenwoordig bij Tame Impala en Arctic Monkeys.
Say it again is een instrumentaal gevecht tussen een bonang gamelan, een gitaar en een slide lapsteel guitar.
A drift! (A Boat Song) is een tekst van Emily Dickinson. Het ritme is opgebouwd uit 6/8+3/4, geteld als 1,2,3,4,5,6, 1e, 2e, 3e. Adrift! A little boat adrift! And night is coming down! Oftewel het schip zinkt. Geen vrolijk onderwerp maar wel beeldend.
All I can write is een typisch zweverige Smalts instrumental met een afwisselend funk- en reggae- groove op drums, opgenomen in 2 verschillende ruimtes van de Hansa Studio in Berlijn.
It dropped so low is van Emily Dickinson. It dropped so low in my regard. I heard it hit the ground. And go to pieces on the stones. At bottom of my mind. Pieter Mulder zag een analogie hoe zijn geest op de tegels aan scherven ging. Over twee zaken die vergeleken worden, met een waarheid en een bedrieglijkheid.
The Wind tapped like a tired Man is een tpische Smalts instrumental met een titel van Emily Dickinson. De drumpartij is een John Bonham “oefening” met “triplets” in een “‘odd grouping’ van 55554” in variaties over het drumstel. Overal in het nummer wordt dezelfde groove gebruikt, ook al klinkt dat niet zo, en afgewisseld met een mooie gamelan break. Het ritmische idee is van docent Mike Johnston die met 9 grooves in alle Smalts platen de lijst van meer dan 50 docenten aanvoert.
You love The Lord is een tekst Emily Dickinson, waarin zij een helder religieus beeld schetst. De drums grooven er free style overheen.
The Sun could tell us half is ook een instrumental, met een titel van Emily Dickinson. De Residents achtige, houterig gespeelde keyboards en fagot worden gecombieerd met Snakefinger-achtige gitaren.
To die takes just a little While is een tekst van Emily Dickinson. To die takes just a little while, They say it does’nt hurt, It’s only fainter by degrees, And then it’s out of sight. De stervende wordt snel vergeten, en sterven zou minder uitputtend zijn als de persoon niet omringd is door dierbaren. De rouw wordt snel overwonnen als de zonneschijn komt.
Het nummer is gespeeld in een chromatische daling van C-B(vanuitG)-Bes-A(vanuitF).
De drums doen iets ongewoons. Zowel in het couplet als refrein worden 2 fills gespeeld. In de eerste, van docent Jarred Falk, wordt de fill een groove door een versnelling- en verplaatsen van handen. Het venijn (door Zip bedacht) zit in een extra kick op de 4-& tel. Met verschuiven van een kwart noot naar voren ontstaat een triolenaccent en de syncoop op de kick die door bar 4 niet te monotoon wordt. Ineens hebben we een stevige latin reggae groove. Het tempo wordt gehalveerd bij de hoekige tekst: “The absent – mystic – creature – That but for love of us” en het past dan sluitend op de zang.
Het refrein speelt een rustige lineaire latin fill van docent Stu Fagan, die om de ritmiek van de piano cirkelt en daardoor niet zo latin aanvoelt.
You Forgot I Remembered is een van de eerst opgenomen nummers van het album, en het moest als instrumental meteen de toon zetten. De baslijn heeft een Minny Pops groove. De synthesizers van Zip zijn een samenvatting van het oeuvre van Kraftwerk. Het is Smalts op zijn best, melodieus, ruig en indringend.
Sunshine is een tekst van Christina Rossetti. ‘There’s little sunshine in my heart, Slack to spring, lead to sink, There’s little sunshine in the world, I think. Een prachtige tekst van Rossetti op zoek naar het zonlicht. Het nummer is als tweede van het album opgenomen en het werd een experiment met de Toontrack Superior Drum plugin. De opdracht voor de groove was simpel: speel een variatie op Find Me van Kings of Leon om zo onze digitale drumsound te kunnen beoordelen en vergelijken. Find Me is een nummer over alcoholverslaving, en dat leek een bruikbaar contrast met het zonlicht van Rossetti.
A Smile and a Sigh is een tekst van Christina Rossetti. A smile because the nights are short. A sigh because the days are long. Het is een vergelijking tussen een glimlach en een zucht. Hoe eenvoudig een ritmische invulling kan zijn bewijst dit nummer. Wederom, slechts een chop (een technische) oefening gespeeld in een groep van 6 noten (L RRLR K) met de eerste een open handed hihat en de laatste een basdrum waardoor een vreemd hikje ontstaat rondom de RRLR, zachte ghost notes op de snare afgewisseld met bonkige toms of snare. Er worden eigenlijk slechts 6 monotone en tegelijk gevarieerde drumnoten gespeeld.
He and She is weer een tekst van Christina Rossetti. Should one of us remember, And one of us forget, I wish I knew what each will do, But who can tell as yet? Ook in dit gedicht kom de CD-titel You Forgot, I Remembered terug. De drumpartij is een korte uitsnede van Simon Phillips’s groove Kingdom of Desire van Toto.
Perhaps is een tekst van Amado Nervo, een Mexicaanse dichter 1870-1919. Perhaps there’s Love, perhaps there’s Death. En daar draait het om.
Promenade, Tramhalte en Ritselnocturne zijn teksten van Louis Lehmann. Reggae freestyle wordt afgewisseld met Brian Eno’s Apollo space country stijl.
Gamelan a Gogo is een Smalts instrumental gespeeld op een gamelan in pelog. Dit is een zeventoonse stemming, die alleen bij dit sluitstuk wordt gebruikt. Alle andere gamelans op de Smalts cd’s zijn in vijftoonse stemmingen oftewel slendro. Gamelan a Gogo heeft een grappige ritmisch overgang naar 7/8 i.p.v. 8/8. Voor de kenners van popmuziek, Solsbury Hill van Peter Gabriel is in 7/8 gespeeld en heeft een 4/4 refrein.
Oscar Smit schreef in het januari 2023 nummer van muziekkrant Oor:
Smalts bestaat al 40 jaar. Begonnen in de Ultra periode als Minny Pops zonder zanger Wally van Middendorp, hebben ze langzaam het experiment achter zich gelaten en zijn ze zich gaan richten op onder meer poëzie. Zo gebruikten ze al teksten van Jan Hanlo en Gerrit Achterberg, You Forgot, I Remembered is een gevarieerd geheel van Engelse- en Nederlandstalige tracks, waarin afwisselend wordt voorgedragen en gezongen. De muziek is ingetogen en kabbelt rustig voort. De 26 (!) nummers hebben bijna allemaal een andere sfeer, waardoor dit rijke album een lange en plezierige ontdekkingsreis wordt.